Okres Wielkiego Postu, to szczególny czas łaski, w którym Jezus poprzez swoją Mękę i śmierć na krzyżu wychodzi naprzeciw człowiekowi zagubionemu w grzechach, aby dać mu nowe życie w szczęśliwości wiecznej. Jest czasem poprzedzającym i przygotowującym świętowanie Paschy-uroczystości wielkanocnych. Trwa od Środy Popielcowej do Mszy Wieczerzy Pańskiej - w Wielki Czwartek włącznie.

Wielki Post wzywa nas do:

- umocnienia wiary, gorliwej modlitwy, czytania Pisma świętego, słuchania słowa Bożego,

- pojednania z Bogiem oraz z braćmi i siostrami, walki z własnymi słabościami,

- refleksji nad życiem, umartwiania się, do cierpliwego znoszenia przeciwności: w pracy, w domu, w szkole,

- jałmużny, pełnienia dzieł miłosierdzia,

- postu, wstrzemięźliwości, przez odmówienie sobie przyjemności, np. spożywania łakoci, alkoholu, nadmiernego korzystania z telewizji, komputera.

- udziału w nabożeństwach Gorzkich Żali, Drogi Krzyżowej, w rekolekcjach wielkopostnych,  w uroczystościach Triduum Paschalnego.     

Dawniej Wielki Post przeżywano nie tylko w Kościele, ale też we wspólnocie rodzinnej i sąsiedzkiej. W świadomości chrześcijan okres Wielkiego Postu, jak też inne dni postne, miały znaczenie oczyszczające, umartwiające, przybliżające tajemnice wiary i przygotowujące do godnego obchodzenia Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Bardzo dokładnie wypełniano zalecenia wielkopostne i przykładnie poszczono przez cały ten czas. Wielki Post, określano jako tzw. „czas zakazany", z tego też powodu ustawało wesołe życie towarzyskie. Rodzice i dziadkowie pilnowali, aby nie było muzyki, wesołych zabaw czy śpiewów. Panował nastrój powagi i skupienia. Pamiętano o dobrych uczynkach (jałmużnie).Wierni bardzo licznie brali udział w kościele w wielkopostnych nabożeństwach Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żali, w rekolekcjach. Także w domu był to czas wspólnej modlitwy. W terenie wiejskim gdzie brak było kościołów, gromadzono się w określone dni w poszczególnych domach, na wspólne nabożeństwo Drogi Krzyżowej, czy też Gorzkich Żali.

Dziś w szczególny sposób powinniśmy nawiązywać do tradycji naszych dziadków i ojców. Zawsze potrzebne jest wyciszenie, chwile refleksji, zastanowienia się nad swoim życiem, postępowaniem. Niech to będzie czas dobrych postanowień, robienia dobrych uczynków, umartwiania, ograniczenia nadmiernego korzystania, np. z gier komputerowych, z telewizji i internetu, zaprzestania palenia tytoniu, spożywania alkoholu).

Korzystnym dla nas będzie udział w nabożeństwach: Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żali, w rekolekcjach połączonych z przyjęciem sakramentu pokuty i pojednania, który przynajmniej raz w roku, w tym okresie mamy obowiązek wypełnić.