Parafia p.w. Trójcy Świętej w Koźmicach Wielkich od 11 lat uczestniczy w szerzeniu kultu  Miłosierdzia Bożego. Czyni to poprzez oddawanie czci obrazom Jezusa Miłosiernego i siostry Faustyny, składanie próśb i podziękowań Miłosiernemu Bogu, odmawianą w każdy trzeci piątek miesiąca  Koronką do Miłosierdzia Bożego. Szerzenie kultu w parafii stało się inspiracją dla ks. proboszcza do umieszczenia w naszym kościele figury św. Siostry Faustyny. Ksiądz proboszcz zwrócił się z prośbą do miejscowego rzeźbiarza  Marka Janowskiego (członka Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej w Koźmicach Wielkich) o  wykonanie w drzewie lipowym figury świętej siostry Faustyny. Pan Marek podjął się tego zadania i po kilku miesiącach intensywnej snycerskiej pracy stworzył dzieło, które bezpłatnie ofiarował naszej świątyni. W końcowej fazie rzeźbienia panu Markowi pomagał, kolega Piotr Starowicz - rzeźbiarz z Kopalni Soli w Wieliczce

5 października 2010 r. - w dzień wspomnienia liturgicznego św. siostry Faustyny Kowalskiej, w 72. rocznicę jej śmierci - po nabożeństwie różańcowym ks. proboszcz Stanisław Basista - przybliżając obecnym krótki życiorys, znanej dziś w całym świecie apostołki Miłosierdzia Bożego, zaliczanej do grona wybitnych mistyków Kościoła - dokonał uroczystego poświęcenia figury świętej siostry Faustyny. Zwrócił się także z prośbą do wiernych , aby starali się jeszcze bardziej zgłębiać kult Miłosierdzia Bożego i modlili się   za przyczyną  świętej.  Czynione  są  starania o sprowadzenie relikwii Świętej do naszej parafii.

Wszyscy uczestnicy uroczystości otrzymali obrazki siostry Faustyny i Jezusa Miłosiernego, z zatopionymi w nich relikwiami świętej i modlitwą za jej przyczyną.       

Święta siostra  Faustyna - Helena Kowalska przyszła na świat w 1905 r. w biednej i pobożnej rodzinie chłopskiej we wsi Głogowiec. Na chrzcie świętym, w kościele parafialnym w Świnicach Warckich otrzymała imię Helena. Od dzieciństwa odznaczała się pobożnością, umiłowaniem modlitwy, pracowitością i posłuszeństwem oraz wielką wrażliwością na ludzką biedę.
 Do szkoły chodziła niecałe trzy lata: jako szesnastoletnia dziewczyna opuściła rodzinny dom, by na służbie w Aleksandrowie i �?odzi zarobić na własne utrzymanie i pomoc rodzicom. Głos powołania odczuwała w swej duszy już od siódmego roku życia, ale rodzice nie zgadzali się na jej wstąpienie do klasztoru. W tej sytuacji Helenka usiłowała zagłuszyć w sobie to Boże wezwanie. Jednak przynaglana wizją cierpiącego Chrystusa - podjęła próby poszukiwania miejsca w klasztorze. Pukała do wielu furt zakonnych, ale nigdzie jej nie przyjęto. 1 sierpnia 1925 roku przekroczyła próg klauzury w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Warszawie przy ul. Żytniej. W Zgromadzeniu otrzymała imię - siostra Maria Faustyna. Nowicjat odbyła w Krakowie i tam też złożyła pierwsze, a po pięciu latach wieczyste śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Pracowała w kilku domach Zgromadzenia, najdłużej w Krakowie, Płocku i Wilnie, pełniąc obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki.
Całe jej życie koncentrowało się na konsekwentnym dążeniu do coraz pełniejszego zjednoczenia z Bogiem i na ofiarnej współpracy z Jezusem w dziele ratowania dusz. Tej prostej, niewykształconej, ale mężnej, bezgranicznie ufającej Bogu, zakonnicy, Pan Jezus powierzył wielką misję: orędzie Miłosierdzia skierowane do całego świata. Głębię jej życia duchowego odsłania Dzienniczek, tłumaczony niemal na wszystkie języki świata, w którym wiernie spisała wszystkie słowa Pana Jezusa i zetknięcia swej duszy z Nim, a także swoje wysiłki i zmagania na drodze ku chrześcijańskiej doskonałości. Bóg obdarzył ją wielkimi łaskami: darem kontemplacji, głębokiego poznania tajemnicy miłosierdzia Bożego, wizjami, objawieniami, darem bilokacji, ukrytymi stygmatami, darem proroctwa i czytania w duszach ludzkich. Siostra Faustyna swoje życie złożyła w ofierze za grzeszników. Przeżyła cierpienia duchowe i moralne związane z realizacją posłannictwa, jakie otrzymywała od Chrystusa.   W ostatnich latach życia wzmogły się jej dolegliwości organizmu: rozwinęła się gruźlica, która zaatakowała płuca i przewód pokarmowy. Zupełnie wyniszczona fizycznie, ale w pełni dojrzała duchowo, mistycznie zjednoczona z Bogiem, zmarła w opinii świętości 5 października 1938 roku, mając zaledwie 33 lata, w tym 13 lat życia zakonnego.

18 kwietnia 1993 roku, na Placu Świętego Piotra w Rzymie, Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał aktu jej beatyfikacji, a 30 kwietnia 2000 roku kanonizacji. Relikwie świętej Faustyny spoczywają w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Lagiewnikach.

Misja s. Marii Faustyny :                                                   
- Przybliżenie i głoszenie światu prawdy objawionej w Piśmie Świętym o Miłosierdziu Boga do każdego człowieka.
- Wypraszanie Miłosierdzia Bożego dla całego świata, zwłaszcza dla grzeszników, m.in. przez praktykę podanych przez Pana Jezusa nowych form kultu Miłosierdzia Bożego, którymi są: obraz Chrystusa z podpisem: Jezu, ufam Tobie, święto Miłosierdzia Bożego i modlitwa w godzinie Miłosierdzia (o godz. 15.00).

- Zainspirowanie apostolskiego ruchu Miłosierdzia Bożego, który podejmuje zadanie głoszenia i wypraszania miłosierdzia Bożego dla świata oraz dąży do chrześcijańskiej doskonałości drogą wskazaną przez św. siostrę Faustynę
 

                                                                                                                              Tekst opracował:

Andrzej Janowski

Zdjęcia: Wojciech Dańda i Andrzej Surówka