.:: KOŹMICE ::. | Film "Ludzie Boga"

Film "Ludzie Boga"

Trzeciego lutego 2011 roku ks. proboszcz Stanisław Basista zorganizował dla parafian wyjazd do kina „Agrafka" w Krakowie na film pt. „Ludzie Boga".

W seansie wzięło udział 25. parafian, w tym 8. członków Akcji Katolickiej.

„Ludzie Boga" , to ascetyczny film Xaviera Beauvois - o katolickich mnichach, zrobił dużą karierę w laickiej Francji, gdzie bijąc rekordy kina europejskiego, w krótkim czasie oglądnęło go 3 miliony widzów. Film ten zdobył Grand Prix i Nagrodę Jury Ekumenicznego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes w 2010 r. Reprezentuje także Francję w rywalizacji o Oscara w kategorii „Najlepszy Film nieanglojęzyczny" i otrzymał 10 nominacji do nagrody Cezara. Podczas 16. edycji nagród Lumieres „Ludzie Boga" uznani zostali za najlepszy film, a odtwórca jednej z głównych ról Michael Lonsdale za najlepszego aktora.

Film „Ludzie Boga", dzieło francuskiego reżysera Xaviera Beauvois, zdeklarowanego ateisty, ukazuje ostatnich kilka miesięcy spokojnego monastycznego życia wspólnoty ośmiu cysterskich mnichów z Francji, w miejscowości Tibhirine w Algierii, u podnóża gór Atlas, pod koniec lat 90. ubiegłego wieku. Oglądając film podążamy za zakonnikami kiedy się modlą - śpiewając psalmy w ascetycznej kapliczce, widzimy jak przygotowują przetwory do sprzedaży na targu. Przez lata mnisi z klasztoru żyją w całkowitej symbiozie z muzułmańską ludnością, lecząc dziesiątki biednych pacjentów z okolicy, służąc jej i pomagając, bez śladu nawracania. Jednak od początku filmu wyczuwa się, że harmonia tego życia zostanie przerwana. Kiedy w Algierii doszło do wybuchu konfliktu z islamskimi ekstremistami i wzrostu przemocy, kraj pustoszą islamiści, uzbrojeni zaatakowali również klasztor, żądając wydania lekarza, lekarstw i pieniędzy. Wtedy Ojciec Christian odrzucił żądania terrorystów i na słowa ich dowódcy, że nie ma wyboru, odpowiada: „zawsze mam wybór". Po tym incydencie miejscowe władze zaczęły nalegać, by zakonnicy opuścili Tibhirine. Mnisi, stanęli przed wyborem - albo opuszczą nie tylko miejsce, do którego zostali powołani, ale też mieszkańców, którzy ich potrzebują, z którymi przez lata żyli z nimi w pokoju, a klasztor stanowił dla nich wsparcie, albo zginą niezasłużoną śmiercią i nie zobaczą już więcej swoich rodzin, domów, ojczyzny.
Kiedy narasta atmosfera zagrożenia wokół klasztoru, ich postawy różnicują się. W końcu postanawiają - zostajemy. Decyzja pozostania staje się heroicznym dowodem chrześcijańskiej miłości bliźniego, czerpanej z wiary i nadziei zmartwychwstania. Wypływa ona nie z pragnienia męczeństwa, ale z przyjętych na siebie zobowiązań wobec Boga i ludzi - mieszkających nieopodal sąsiadów muzułmanów.

Niedługo przed porwaniem, w czasie wieczornego posiłku, mnisi przeczuwają, że wkrótce klasztor znowu stanie się obiektem ataku, którego konsekwencje mogą okazać się tym razem tragiczne. Zgromadzeni wokół stołu, pogrążają się w mistycznej kontemplacji i w rozmowach, w tle rozbrzmiewa odtwarzana z magnetofonu muzyka z „Jeziora �?abędziego" Czajkowskiego. Oglądając film w tym momencie wyczuwa się, że, kiedy zdecydowali już o pozostaniu w klasztorze, przeżywają oni tajemnicę nadchodzącego cierpienia i śmierci. W nocy z 26 na 27 marca 1996 roku grupa uzbrojonych mężczyzn wdarła się ponownie do klasztoru i uprowadziła jego mieszkańców. Okoliczności ich śmierci nie zostały do dziś wyjaśnione, natomiast w dwa miesiące od mordu, przy drodze prowadzącej do jednego z większych miast Algierii na drzewie zawieszono głowy mnichów.

W rok po zabójstwie, za zgodą władz w Tibhirine, w klasztorze odbyły się uroczystości ku czci zamordowanych zakonników. Wzięła w nich udział niemal cała ludność pobliskiej wioski. Niestety zemstą terrorystów za to było zamordowanie rodziny, która mieszkała najbliżej klasztoru.
W Algierii wciąż dochodzi do poważnych napięć a „fala bandytyzmu jest gigantyczna". W okresie największych napięć i walk pomiędzy władzami a islamskimi ekstremistami zginęło jeszcze 12 innych zakonników i zakonnic.
Kościół jest tam nadal obecny, nie po to żeby nawracać ale żeby być świadkiem, choćby tego, że Bóg jest Ojcem wszystkich naszych braci i sióstr.

„Ludzie Boga" to film uniwersalny i ekumeniczny w charakterze. Opowiada o ludziach, o tym, co kryje się w ich wnętrzu, jakimi zasadami kierują się w życiu i co jest dla nich najważniejsze. Film niezwykle wiernie oddaje atmosferę panującą w klasztorze trapistów. Stało się tak m.in. za sprawą przełożonego wspólnoty, Christiana, który prowadził dziennik i pisał bardzo wiele listów. Z ekranu emanuje wiara, miłość i mimo tragicznego końca - nadzieja.
Ukazane życie mnichów jest przykładem czystej, cichej i wytrwałej wiary oraz pójścia aż do końca w ślady Jezusa.

Opracował Andrzej Janowski.